Mamusia

przemywała rany mocnym alkoholem
trącając skrzypiącą kołyskę
w której od lat spała pustka
cierpiała cichutko
oglądając pluszaki za szklaną gablotą
i ubranka
leżące tam, na najwyższych półkach
gdzie nigdy nie było dane jej dosięgnąć

księżyc czasem opowiadał jej bajki
gdy paląc kolejnego papierosa
pielęgnowała już uschnięte róże
a Aniołki słuchały, słuchały
niemal zawsze 
od lat kilku
patrząc z ogromnym żalem na mamusię

bo przecież nie można winić się za wyrok losu
i na oczach dzieci pozwalać sobie umierać