***

zapach kadzidła

i smród słów ludzkich

grupa głupców modlących się do ściany

śpiewająca liturgiczne pieśni na dwa głosy

zabronili mi kochać

i jej też zabronili

bo urodziła się wcześniej

i deklarowała wierność

przez lata patrzyłam jak cierpi

nie,

nie mogłam jej pomóc

ani przynosić herbaty

ani głaskać po głowie

zabronili dotyku

i pocałunków w policzek

i rozmów przy wschodzie słońca

powtarzali jak mantrę

że miłość ma jedno imię

że my nie umiemy kochać

że inni też nie potrafią

nie mają prawa sprzeciwu

patrzyłam jak umierała

ubrana w szkarłatną suknię

miała związane nadgarstki

a w dłoniach białą różę

nie przyszłam na jej pogrzeb

nie pozwolono mi kochać