***

całował jej jasną skórę zmęczonymi dłońmi ciężkie spojrzenie jak rosa spoczęło na skroniach a ptaki poczęły śpiewać nieco głośniej niż zwykle wiatr dął jak nigdy dotąd, wreszcie mogli się kochać

wśród drzew, gałęzi i liści blade ciało dziewczyny oczy zasnute mgłą, chmurami zasnute niebo i deszcz błyskawic, huk grzmotów, płytki oddech mężczyzny zauroczony jej pięknem już nie dostrzegał niczego

z jej gardła wydobył się krzyk, lecz zastygł w zsiniałych ustach spojrzenie pełne wyrzutu przykryły ciężkie powieki a on opętany miłością, stanął do walki z naturą choć nie mógł zatrzymać czasu sprzeciwił się samej śmierci

odbierał jej resztki godności, palcami zdzierając materiał usta błądziły gdzieś we mgle przy ustach niemej kochanki pot i łzy na policzkach mieszały się z zimnym deszczem wtedy, przy pierwszym spotkaniu widzieli się po raz ostatni

potem przynosił jej kwiaty - bratki, błękitne hiacynty pisał dla niej i śpiewał, a w oczach nadal miał obłęd choć nigdy jej już nie zobaczył bywał nadzwyczaj spokojny z czasem stał się artystą, a serce lasu - ogrodem

***

twoja była dziewczyna właśnie umarła na torach

mówiła że tutaj na stacji widziała Cię po raz ostatni przyniosła te białe róże i płacz swój ubrany w słowa kto przyszłej samobójczyni sprzedał tak piękne kwiaty?

mówiła, a ja słuchałem, wokół nie było nikogo Bóg kazał mieć ją w opiece, nie mogłem jej teraz zostawić dziś wiem o tobie już wszystko, pamiętam każde jej słowo choć nie umarła przez ciebie, mogłeś coś na to poradzić

mogłeś czytać jej wiersze i czasem przynosić jej kwiaty nie przyszłaby tu z różami, gdyby je kiedyś dostała nie przyszłaby tutaj z wierszem, który był zrozumiany

nie przyszłaby tutaj wcale, gdyby się czuła kochana

mogłeś słuchać jej bardziej i czasem próbować zrozumieć nie chciałaby żegnać się ze mną, gdyby miała żyć dalej nie chciałaby ze mną rozmawiać, gdybyś chciał poznać jej duszę nie mówiłbym teraz do ciebie, gdyby nie przyszła tu wcale

przeszłość wiązała jej ręce, wspomnienia kradły jej oddech nie miała dla ciebie miłości, ktoś był już tutaj przed tobą (uwierz, tak bardzo chciała móc szansę dać samej sobie)

ale odchodząc bez słowa tę miłość zabrał ze sobą

blask mój niebieski już opadł, gdy miałem patrzeć jej w oczy lecz obiecałem że wszystko przekażę ci w miarę siły bo choć nie zdążyłeś jej pomóc, niczego nie ma ci za złe

trochę przerosło ją życie, lecz chciała byś był szczęśliwy

i to mnie poprosiła, żebym nad tobą czuwał bo gdzieś na górze już raczej nie trzeba Anioła Stróża

patrz, wiatr do teraz nuci pożegnań słowa a tam przy drugim peronie kwitnie dziś biała róża

 

"pani geograf"

liczyła gwiazdy

blask księżyca oświetlał jej bladą twarz

znała na pamięć wszystkie galaktyki

nie znała swojego miejsca we wszechświecie 

zanim odszedł

rozmawiał z nią o zachodach słońca

zwiedzał świat

przywoził jej kamienie szlachetne z dalekich wycieczek

(dlaczego pozwoliłaś mu odejść?)

puste mieszkanie 

jej szczupłe dłonie i pierścionek z szafirem

dwunasta w nocy 

od lat jest najpiękniejszym klejnotem

(a on odszedł

już wtedy jak mnie tulił w świetle słońca 

i całował

nie miałam sił, aby sprowadzać go z powrotem)

***

nie łączyło nas nic

miałaś tylko ładne włosy

słodki zapach

(irys, jaśmin i kwiat pomarańczy)

w łóżku też bywałaś całkiem niezła

no i w życiu

byś została już na zawsze

to wystarczy

(tak sądziłaś

ja nie chciałem cię tu trzymać)

nie łączyło nas nic

może tylko czarna kawa z rana

może tylko siniaki na biodrach

może tylko czerwona od szminki koszula

pokochałem noce z tobą

a nie ciebie,

moja mała

ty zawsze za dużo czułaś 

***

w oczach macie śmierć

żałosne błazny współczesności

tylko czekam aż wybije wasza ostatnia godzina

psychotropy nie wyciszą bólu duszy

ani strachu

to każdy z was powoli sam siebie zabija

i krwawią wam ręce

tanim alkoholem przemywacie rany

nasenne leki wcale nie pomogą zasnąć

brak przyszłości,

przeszłości,

szara teraźniejszość

nikt wam nie wierzy w te łzy 

i w waszą fałszywą tożsamość

depresja, gwałt, samobójstwo

w twarz się śmiejecie nieszczęściom

obraz wykluczonego społeczeństwa

zabawne zwrotki, brak uczuć

załatwcie sobie psychiatryk

a potem wykończcie się sami

w geście zwycięstwa