"pani geograf"

liczyła gwiazdy

blask księżyca oświetlał jej bladą twarz

znała na pamięć wszystkie galaktyki

nie znała swojego miejsca we wszechświecie 

zanim odszedł

rozmawiał z nią o zachodach słońca

zwiedzał świat

przywoził jej kamienie szlachetne z dalekich wycieczek

(dlaczego pozwoliłaś mu odejść?)

puste mieszkanie 

jej szczupłe dłonie i pierścionek z szafirem

dwunasta w nocy 

od lat jest najpiękniejszym klejnotem

(a on odszedł

już wtedy jak mnie tulił w świetle słońca 

i całował

nie miałam sił, aby sprowadzać go z powrotem)